-
1 język
język ojczysty Muttersprache f;język literacki Hochsprache f;język polski Polnisch n, polnische Sprache f;uczyć się języka niemieckiego Deutsch lernen;kaleczyć język radebrechen;mleć językiem fam. schwafeln;mieć długi język fam. alles ausplaudern;język stanął mu kołkiem es verschlug ihm die Sprache;język mnie świerzbi es brennt mir auf der Zunge;mam na końcu języka es liegt mir auf der Zunge;język mu się plącze er lallt -
2 plątać
wszystko mu się plącze er bringt alles durcheinander;plącze mu się język er hat eine schwere Zunge, er lallt;plątać się pod nogami im Weg sein;plątać się w zeznaniach sich in Widersprüche verwickeln -
3 poplątać
wszystko mu się plącze er bringt alles durcheinander;plącze mu się język er hat eine schwere Zunge, er lallt;plątać się pod nogami im Weg sein;plątać się w zeznaniach sich in Widersprüche verwickeln -
4 plątać
I. vtII. vrnogi się komuś plączą jd geht auf schwankenden Füßen2) < perf po-> ( przen pot: mylić się) fakty, kolejność: durcheinander geraten, sich +akk verwirrenwszystko mi się poplątało mir ist alles durcheinander geratenjęzyk się komuś plącze jd spricht verwirrt\plątać się w zeznaniach sich +akk in Widersprüche verwickelncoś się [komuś] plącze koło czegoś etw wickelt sich [jdm] um etw6) (pot: krążyć)\plątać się koło kogoś/czegoś um jdn/etw herumstreichen
См. также в других словарях:
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
język się plącze — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} czyjaś mowa jest bełkotliwa, ktoś myli się, mówiąc : {{/stl 7}}{{stl 10}}Język plącze się komuś po kilku kieliszkach wódki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
plątać się — pot. Plątać się komuś pod nogami «kręcić się, krążyć w pobliżu kogoś, przeszkadzając mu»: – Pan wie, że osoby postronne nie mają prawa plątać się pod nogami w trakcie czynności dochodzeniowych – oznajmił tonem służbisty. M. Bielecki, Dziewczyna.… … Słownik frazeologiczny
plątać się — I – poplątać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć się, zbijać się; motać się, splątywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nitki się plączą przy haftowaniu. Poplątała mi się włóczka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plątać — ndk IX, plączę, plączesz, plącz, plątaćał, plątaćany 1. «gmatwać, motać, wikłać» Plątać nici. Plątać włosy. 2. pot. «brać jedno za drugie, niesłusznie coś z czymś utożsamiać» Plątać nazwiska różnych autorów. Plątać daty historyczne. plątać się 1 … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
pociągnąć — dk Va, pociągnąćnę, pociągnąćniesz, pociągnąćnij, pociągnąćnął, pociągnąćnęła, pociągnąćnęli, pociągnąćnąwszy, pociągnąćnięty pociągać ndk I, pociągnąćam, pociągnąćasz, pociągnąćają, pociągnąćaj, pociągnąćał, pociągnąćany 1. «ciągnąc zbliżyć do… … Słownik języka polskiego